نظرات ياداشت پاي درس شهيد همت !

+ اخرين دوران رنج

هنوز چيز هاي زيادي از زيستن با همرزمانم مرا دنبال ميکند دردي که نشان از حقيقتي ديگر دارد فراق با انسان متولد ميشود وتاابد همراه انسان باقي ميماند غمي توام با شادي کم کم هوا رو به تاريکي ميرفت و من هر لحظه آشفتگي هايم بيشتر ميشد چيزي مدام دردل و جانم زمزمه ميکند بدا به حالت که اگر جز اينگونه بميري خدايا بر من چه آمده و باز ندائي مرموز در گوشم بدا به حالت اي مرد اگر دلت بلرزد و پا يت درين رفتن بلغزد . ثابت قدم محکم دل را که محکم کني هرگز نيايد رخنه اي در آن راه يابد و آسوده و سبکبال رها خواهي شد درين همهمه فرياد ها براي رفتن يکي داد ميزد نخل ها ما ميرويم يکي ديگر خيره به زمين . زمين که چقدر دلم برايت ميسوزدو آن ديگري فريادي از سر عشق به آسمان که اي آسمان آماده باش مرا دمي ديگر با تو سخن بسيار است و آن يکي حرف از ماندن ميزد و زيستني سخت درين سياره رنج و من در سکوتي عميق فرو رفته بودم وقتي به چهره همرزمانم نگاه ميکردم ميدانستم که فردا جمع زيادي از همين بچه ها در پايان زندگي خود به تولدي ديگر خواهند رسيد و سرنوشت زيبائي که اغلب همرزمانم از وقوع آن آگاه بودند وگرنه اينگونه