بيا اي گل زهرا که بهار من تويي

بيا اي گل زهراء که ما اسيران زندان غيبت ، چشم انتظار توئيم . زنداني که ديوارهاي بلندش را خود با دستهاي خود ساخته ايم و حال از خراب کردن اين ديوارها درمانده ايم و چشم به راه توئيم تا با دستان آسمانيت اين حصارها را بشکني .

بيا يابن الزهرا ! بيا که مادرت بين در و ديوار تو را مي خواند ، بيا اي منتقم آل علي ! بيا که فرق شکافته علي جگر پاره پاره حسن و سر بريده حسين تو را مي خواند .

اي مقتداي عيسي ! بيا و با گوشه چشمي دلهاي مرده ي ما خاکيان را زنده کن . بيا و چشمهاي بي فروغ ما را با جمال نورانيت ، سويي بخش .

بيا که ديگر طاقت شنيدن طعن ها را نداريم . آخر تا کي صداي ديگران را بشنويم و حتي کوچکترين دايي از تو به ما نرسد . بيا مهدي جان که جهان در انتظار تو و عدل توست . يا مولا ! همه چشم به راه بهاري هستند که زندگي را به جهان بازگرداند . بيا که بهار من تويي . بيا که روح خسته من چشم انتظار توست .

آنگاه که دلتان گرفت و چيزي قلبتان را در تنگنا قرار داد و دانستيد که کاري از دست زميني ها بر نمي آيد ، دست به دعا برداريد و از خدا ظهور موعود آسماني اش را بخواهيد .