با عرض سلام و تسليت سالروز شهادت خانم فاطمه زهرا (س) خدمت شما بزرگوار و خانواده محترمتان.
نمي دانم با چه رويي مي توانم به بزرگ مردان عاشق كه امنيت و رفاه و بالندگي ما مديون آنان است ، سخن بگويم و برايشان نامه بنويسم!
اگر آنان بگويند :
ما هشت سال از نواميستان با نثار خونمان حراست كرديم ، ولي شما بعد از ما به همسايه ديوار به ديوارتان نيز رحم نكرديد! چه بايد بگويم؟!
اگر بگويند ما رفتيم تا شما در امنيت كامل ، راهمان را ادامه دهيد .
من چه بگويم ؟! چه مي توانم بگويم؟! چه دارم بگويم؟!
شرمنده آنان هستم كه نتوانستم پيام رسان خوبي براي انتقال پيام شهادتشان باشم...
نمي دانم چه بگويم .... كه بغير از شرمندگي هيچ ندارم...
خدا خيرت دهد كار بزرگ و ارزنده اي را آغاز كرده اي...
اجركم عندالله
ضمنا :
به مناسبت سالروز آزاد سازي خرمشهر ، اين هفته در سلسه جلسات نقد وبلاگي كه يك بار هم توفيق زيارت شما را يافته بوديم ، در خدمت وبلاگ نويس جانبازي هستيم كه در عمليات فتح خرمشهر حدود صد تركش در بدن و هزاران تركش در ذهن دارند...
چشم انتظار زيارت شما بزرگوار و ساير رزمندگان در اين جلسه صميمي هستيم.
خدا كند كه بيايي.
ممنون
ايام به كام و موفق باشيد.