سلام رفيق
اميرالمؤمنين علي عليه السلام در يک وقت که مقداري خرما از مال شخصي‏ خود در ميان فقرا تقسيم مي‏کرد، مقدار نسبتا زيادي براي يک نفري فرستاد که آن شخص هيچگونه عرض حاجت و اظهار احتياجي نکرده بود و اساسا اخلاق‏ شخصي آن مرد اين بود که از احدي چيزي نخواهد، مردي به اميرالمؤمنين‏ اعتراض کرد که آن شخص که از تو چيزي نخواسته و عرض حاجتي نکرده و بعلاوه يک پنجم اين خرما براي او کافي است، تو چرا اصلا براي او که از تو چيزي نخواسته مي‏فرستي و چرا اينقدر زياد مي‏فرستي؟سخني که اميرالمؤمنين علي در جواب اين مرد معترض گفت اين بود: خدا امثال تو را در ميان مسلمانان زياد نکند، تو چقدر آدم پست دوني هستي، من مي‏بخشم‏ و تو بخل مي‏ورزي و به علاوه اگر بنا شود من فقط به کساني ببخشم که از من‏ تمنا و تقاضا کرده‏اند من بخششي نکرده‏ام بلکه عوض آنچه از آنها گرفته‏ام‏ به آنها داده‏ام، آنها را وادار کرده‏ام که روي خود را که هنگام سجده براي‏ خداي خود بر خاک مي‏نهند و از خداوند مسئلت مي‏نمايند، اين رو را متوجه‏ من کنند و به من ببخشند، پس آنچه من نام " بخشش " روي آن گذاشته‏ام بخشش نيست، معاوضه و معامله است، در عوض بذل آبروي کسي چيزي به او بخشيده‏ام.