سلام

اين يه شعر از مجموعه اشعار ابولفضل سپهر هست.خيلي طولانيه ولي دوست دارم بخونيدش.

يه شب كنار سنگر/زير سقف آسمون.

مياي پيش رفيقت/تو اون گلوله بارون.

با اينكه زخمي شده/برات خالي مي بنده

مي گه من كه چيزيم نيست/درد مي كشه مي خنده.

چفيه رو برمي داري/زخم اونو مي بندي

با چشماي پر از اشك/تو هم به اون مي خندي

انگاري كه مي دوني/ديگه داره مي په

دلت مي گه كه گلچين/داره اونو مي بره.

زل مي زني تو چشاش/با سوز و آه و با شرم

بهش مي گي داداش جون/فدات بشم دمت گرم

مي زني زير گريه/اونم تو آغوشته

تو حلقه ي دستاته/سرش روي دوشته

چون اجل معلق/يكدفعه يه خمپاره

هزار تا بذر تركش/ توي تنش مي كاره

يهو جلو چشاتو/شره ي خون مي گيره

برادر صيغه ايت/تو بغلت مي ميره

هيچ مي دوني چجوري/يواش يواش و كم كم

راوي يك خبر شي/يك خبر پر از غم؟

به همسر رفيقت/كه صاحب پسر شد

بري بگه كه بچه/يتيم و بي پدر شد

اول مي گي نترسين/پاهاش گلوله خورده

چند روز بستريه/زخمي شده نمرده

زل مي زنه تو چشات/قلبتو مي سوزونه

يتيمي بچه شو/از تو چشات مي خونه........

ببخشيد طولاني شد.

التماس دعا