(( صداي صبح بلند است ))

گفته اند که مي آيي و پيش روي نگاهم ، سپيده خواهد شد پر از شور تماشايي!

صداي صبح بلنداست ،

گفته اند با تموجي از نور ، آسمان درسينه مي آيي .

چقدر بنالم که خسته است نگاه آرزو مندم؟!

چقدر مويه کنم که غم دارم غمي به وسعت تنهايي؟!

هنوز از پي باران ها نگاه ساحلي ام ابري ست / هنوز در پي درمان ها ، مريض عشق تو هستم، من !

غزل غزل ، از نامت ، بدون قافيه مي سازم

ورنگ عاطفه مي گيرد ، خيال خاطره پردازم

رديف ناب غزل هايم ، نيامدي ونمي دانم

دراين سکوت نفس فرسا چگونه گل کند آوازم!

هميشه مردم بي باور ، به رنگ آينه مي نازند

تويي که باور فردايي ، ومن به نام تو ، مي نازم ...