روايت آويني همچنان باقي است و خورشيد آويني هرگز غروب نخواهد کرد.

مي خواهم از تو بگويم اما زبان قاصر!!

تويي که هر بار دلتنگ مي شوم و دنبال تسکين دهنده اي براي درد دلتنگي ام

مي گردم نوشته هاي توست که آرامشي دوباره به قلب خسته من مي دهد و هر

بار که غريبي خود را در ديار غربت زده روزمرگي هايم حس مي کنم صداي دلنشتين


توست که نوازشگر اين ذهن مشوش من است.

تو آنقدر بزرگي که حديث تحولت برايم درسي به ياد ماندني است.