بيا که بي تو به عشقم دروغ مي بندند

بيا که سخت به اين انتظار مي خندند

در اين زمانه که « زخم زبان زدن» هنر است

بيا ببين که رفيقان ، همه هنرمندند

چقدر مردم اين شهر بي خيال تواند

و از نبودنت انگار شاد و خرسندند

جماعتي که به ظاهر نماز مي خوانند

ولي به وقت خودش منکر خداوندند

چقدر تک تک اين نامه هاي چشم به راه

به نامه هاي همان کوفيان همانندند

بيا و يوسف کنعانِ من خودت بنگر

براي اينکه نيايي چه چاه ها کندند …

اللهم عجل الوليک الفرج