[گل][گل][گل][گل][گل]
سلام [گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل]

سال نو مبارک[گل][گل][گل][گل][گل]
در اسلام اعياد بسياري است مثل عيد فطر و عيد قربان و عيد غدير و همچنين روزهاي تولد امامان عليه السلام که در اين روزها توصيه به ديد و بازديد و در بعضي آنها نماز و غيره شده است که همگي نشانه شادي و جشن و سرور است و اينکه اسلام موافق جشن و سرور است. و اين ديد و بازديد اقوام و فاميل و همسايه و همچنين توجه به همسايه و حق او باعث احساس محبت و شادي در انسان و تأثير اين شادي بر جامعه که همه در زندگي کردن در جامعه اي شاد و پر از محبت احساس خوشحالي و خوشبختي مي کنند و همچنين انسانهايي که اجتماعي ترند و در اجتماعات و فعاليت هاي اجتماعي بيشتر شرکت دارند انسانهاي شادتر و موفق ترند تا انسانهاي گوشه نشين که در فعاليتهاي اجتماعي نيز شرکت نمي کنند و اسلام ديني است که از تنبلي و کاهلي و سستي بيزار است و از تحرک و نشاط خشنود مي شود.

البته بايد در هر امري حد اعتدال آن را رعايت کرد و از افراط و تفريط دوري کرد. مخصوصاً در ميان قشر جوان نبايد متدين بودن را مخالف با شاد بودن به آنها معرفي کرد بطوريکه هر وقت صحبت از دين و دينداري مي شود جوان فکر کند که بايد شادي را کنار بگذارد و دين به معناي غمگين بودن و هميشه گريه کردن و افسرده بودن است. اگر چنين تصوري را به جوانان و مردم القا کنيم به دين و جوانان جفا و ظلم روا داشته ايم. دين شادي حقيقي و پايدار است. ما بايد بدانيم که هر افراطي موجب تفريط مي شود. افراط در غم موجب افراط در شادي خواهد شد... ممکن است فضايي ايجاد کرد که هم اين مرزها محفوظ بماند و هم آن فضا با شادي همراه باشد. به هر حال انسان اگر خود را در غم ديگران و مشکلات آنها شريک کند در واقع اين غم، پايان آن شادي و عين شادمانگي است چرا که او خود محبت را گسترش داده و چه چيز شيرين تر از محبت و با محبت است که زندگي انسان و دنياي او تبديل به بهشتي مي شود که هر روز تازه تر و شاداب تر و نو به نو تر از ديروز است و نفس کشيدن در چنين جامعه و بهشتي کمال شادماني است.
××××××××ياحسين××××××××
از حضورتان درکربلايي110ممنونم[گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل]